Ned / Eng
IK KOOP EEN GLANS
Eén van vier heel korte verhalen, gepubliceerd onder de gezamenlijke titel 'Poeder' op de literaire website Terras op 25 november 2011.
Ik koop een glans
Ik koop een glans voor onder mijn kleren. Een glans die meebeweegt met het licht, en in het donker nagloeit. Ik hoop er daarmee een te vangen. Een die de glans niet meteen kan zien, net zoals hij niet kan zien dat ik er alles tijdelijk voor heb gladgemaakt en afgenomen.
Ik koop er als lokaas getinkel bij, aarzelend als uit een muziekdoosje.
Ik krijg als kadootje een herinnering toe, die zich over de oppervlakte verspreid en zich drie keer opnieuw kan hechten. Daarna wordt hij hard en barst makkelijk, maar je kan hem nog wel een tijd bewaren als je hem op een donkere plek legt, op kamertemperatuur.
De glans kietelt en kan een allergische reactie veroorzaken, maar die kan je onmiddellijk wegspoelen met lauw water. Het afvalwater moet je niet door de gootsteen spoelen, maar afgesloten bewaren.
De glans is duur. En overal zijn zij die ik wil vangen. Welke is voor mij?
Ik heb water nodig in geval ik allergisch blijk voor de glans. En reserves voor als ik de verkeerde heb gekozen. En een donkere plek op kamertemperatuur om de herinneringen te bewaren.
Ach, hadden mijn ouders maar een slurf voor mij gekocht. Dan was ik degene voor wie het getinkel zou klinken, voor wie ze zich zouden gladmaken. Wat zou ik er veel pellen om steeds opnieuw de glans te zien. Ik zou kinderen krijgen zonder het in de gaten te hebben. Als mensen zouden vragen of ik ze had, zou ik zeggen: ‘Niet dat ik weet.’ Maar het zou wel kunnen.